πολιτική/κρίση

1.   Στήστε μια οικονομία που να βασίζεται στις υπηρεσίες και το μεταπρατισμό, με το κράτος σε ρόλο διαιτητή ανάμεσα σε 15 οικογένειες που νέμονται τον εθνικό πλούτο (ας τις βαφτίσουμε επιφυλακτικά ντόπια αστική τάξη). Οι 15 αυτές οικογένειες εδραιώνονται επειδή έχουν καλές σχέσεις με τις 15 ισχυρές οικογένειες από 3-4 ισχυρές χώρες (ας τις βαφτίσουμε επίσης με επιφύλαξη ξένη αστική τάξη) και ενισχύουν τους τομείς εκείνους της οικονομίας που θα ευνοήσουν ουσιαστικά τα συμφέροντα της ξένης αστικής τάξης που τις στηρίζει. Έτσι και στην Ελλάδα, αναπτύχθηκε ένα τέτοιο μοντέλο που ουσιαστικά διαιώνιζε την έξωθεν παραγωγική εξάρτηση και την εισαγωγή ξένων προϊόντων.

2.   Αφήστε τις οικογένειες αυτές να αναδείξουν στην πολιτική εξουσία τα δικά τους πρόσωπα και τους δικούς τους σχηματισμούς, πολλώ δε μάλλον να δημιουργούν ολόκληρα ρεύματα (βλ τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη). Έτσι καταλήγει ο κάθε Ψυχάρης να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και αντίστροφα έτσι καταλήγει ο κάθε Μπόμπολας ή Μελισσανίδης να ευνοείται τόσο κατάφωρα από το κράτος. Δημιουργήστε με αυτούς τους πολιτικούς ένα δικομματικό μοντέλο, με δύο κόμματα- διαχειριστές που θα εναλλάσσονται στην εξουσία. Έτσι ο κόσμος θα έχει την εντύπωση πως μετά από κάθε κυβερνητική αλλαγή προέκυψε και ουσιώδης πολιτική αλλαγή, ενώ στην πραγματικότητα θα κυβερνάνε τα ίδια συμφέροντα. Οι πολιτικοί αυτοί στο πλαίσιο των ανταποδοτικών σχέσεων με την αστική τάξη θα της παραχωρούν δημόσια περιουσία προκειμένου να αυξάνει τακτικά την κερδοφορία και την επιρροή της.

3.   Αφήστε τους παραπάνω πολιτικούς σε συνεργασία με τους χρηματοδότες τους να δημιουργήσουν λαϊκά ερείσματα συστήνοντας μια δική τους ευνοημένη εργατική-αγροτική αριστοκρατία και πουλημένους εργατοπατέρες. Έτσι εκφυλίζεται η οργάνωση των εργαζομένων, έτσι γεννιούνται επαναστάτες ιμιτασιόν τύπου Παναγόπουλου, που αφ' ενός μεν είναι ακίνδυνοι κι αφ' ετέρου δε οριοθετούν την έκφραση και τη δύναμη των επίσημων οργανώσεων των εργαζομένων.

4.   Δημιουργήστε μια μεγάλη μεσαία τάξη που θα έχει λόγους υλικούς και ιδεολογικούς για να στηρίξει την παραπάνω κατάσταση. Υλικούς γιατί θα έχει πολλά να χάσει απο μια πιθανή αλλαγή, και ιδεολογικούς γιατί έχει γαλουχηθεί έτσι ώστε να ταυτίζει το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης με το δικό της. Έτσι καταλήγουμε σε τέτοιους καιρούς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να κυβερνάνε ακόμα. Οι άνθρωποι αυτοί εφόσον γαλουχηθούν έτσι, ακόμα κι αν τους τα πάρεις όλα πίσω δύσκολα θα αντιδράσουν σωστά (διαφορετικά βλ το στοιχ 9). Γεμίστε λοιπόν τις πόλεις με νεόπλουτους επιδειξίες του "ξέρεις-ποιός-είμαι-εγώ-ρε;".


5.   Καλλιεργείστε μια προοπτική, ένα σχέδιο που θα πείσει τον κόσμο πως τον συμφέρει να συμμετέχει σε αυτό, ενώ στην πραγματικότητα θα συμφέρει μονάχα ολίγους: την ντόπια αστική τάξη που αναφέρεται παραπάνω. Τέτοιο σχέδιο ήταν η Μεγάλη Ελλάδα του Βενιζέλου που κατέρρευσε το 1922 και τέτοιο είναι και η ισχυρή-ευρωπαϊκή Ελλάδα του Σημίτη που καταρρέει σήμερα. Έτσι λοιπόν η συμμετοχή στην ΕΕ και το ευρώ, ενώ αποδεδειγμένα και με αριθμούς έχει αποδώσει τεράστια κέρδη στις ελληνικές τράπεζες και βιομηχανίες και τεράστιες απώλειες στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η πλειοψηφία των Ελλήνων εξακολουθεί να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή Ελλάδα (ως προς τη συμμετοχή στην ΕΕ και την ΟΝΕ). Τώρα, ακόμα κι αν αυτό δείχνει να αποτυγχάνει κάντε τον κινέζο και συνεχίστε να το υπερασπίζεστε σαν να μην έγινε τίποτα, μέχρι να βρεθεί ένα άλλο σχέδιο "εθνικής ανάτασης" ή εθνικής σωτηρίας στο βωμό του οποίου θα απαιτούνται νέες θυσίες...

6.   Κάντε σημαντικές παρεμβάσεις-τομές στην εκπαίδευση. Μεγαλώστε πολίτες αδιάφορους, ανιστόρητους και αναλφάβητους. Γαλουχήστε τους με τη φιλελεύθερη (με την ιδεολογική έννοια, όχι δηλαδή απλώς εκείνους που υποστηρίζουν την ελευθερία) ιδεολογία και βγάλτε σειρές δημοσιογράφων, καθηγητών κ.α. προσκείμενων στο status quo. Έτσι θα βρίσκεται πάντοτε κάποιος να υπερασπιστεί από την πιο ακραία κίνηση της κυβέρνησης μέχρι την πιο παράλογη απαίτηση της τρόικα.

7.   Αξιοποιείστε και ευνοείστε την ουσιαστική ανυπαρξία της αριστεράς, η οποία εμφανίζεται κατά κόρον είτε ως πλήρως συνθηκολογημένη (βλ. Συνασπισμό) είτε ως πλήρως δογματικη και μονολιθική (βλ ΚΚΕ). Έτσι θα υπάρχει μια ακίνδυνη δύναμη μέσω της οποίας θα αισθάνεται ο κόσμος ότι αντιδράει, λειτουργώντας "ανατρεπτικά" και "επαναστατικά", πάντα ντεκαφεϊνέ όμως.

8.   Όταν έρθει η ώρα που λογικά όλη αυτή η φούσκα θα σκάσει, αξιοποιείστε τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, προκειμένου να γεμίσετε το λαό με την ένοχη εντύπωση ότι φταίει για την κατάσταση (βλ "μαζί τα φάγαμε"). Βοηθάνε επίσης να στρέφονται η μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, το διαίρει και βασίλευε είναι σίγουρη συνταγή. Παράλληλα αξιοποιείστε τη συγκυρία προκειμένου η ντόπια και ξένη αστική τάξη να πλουτίσει ακόμα περισσότερο (πχ μέσω των ιδιωτικοποιήσεων/ξεπουλημάτων ή των αντεργατικών μέτρων όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας).

9.  Αφήστε άλυτα προβλήματα όπως το μεταναστευτικό και δώστε διάρκεια σε εθνικά ζητήματα και έχθρες. Φλωμώστε επίσης το λαό με μισαλλόδοξη, εθνικιστική προπαγάνδα και παράλληλα αφήστε την αστική τάξη ή και ορισμένα κόμματα να χρηματοδοτεί νεοναζιστικές οργανώσεις τύπου Χρυσή Αυγή ή άλλα παρακλάδια. Βάλτε, τέλος, τα απαξιωμένα ξεπουλημένα μέσα-κανάλια να τις κράζουν. Έτσι θα υπάρχει ένα φόβητρο για τους μετανάστες που δουλεύουν τζάμπα προκειμένου να μην ζητάνε να πληρωθούνε. Έτσι θα υπάρχει κάποιος που θα κατευθύνει την οργή των αδικημένων σε άλλους, πιο αδύναμους αδικημένους. Έτσι θα προκληθεί η πόλωση και ο εθνικός κίνδυνος που θα επιτρέψει στον καθένα να επικαλεστεί την έκτακτη ανάγκη και να απεμπολήσει κάθε αξία και πρόσχημα.

10.  Σε περίπτωση που όλα αυτά δεν πετυχαίνουν πλήρως και γεννιούνται αντιδράσεις, κόψτε τις απ' τη ρίζα. Πλακώστε στο ξύλο όποιον τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, βασανίστε συλληφθέντες και προσαχθέντες, τρομοκρατήστε τους υπολοίπους με προληπτικές διαδικασίες και με ψέματα προκειμένου να τους κυριεύσει ο φόβος. Καταστείλτε τους σε κάθε περίπτωση, σωματικά ή ψυχολογικά.